3 Sezon II "To nie jestem ja"

Violettę złapał głód. Nie, nie taki zwykły głód. Złapał ją głód nikotynowy. Wiedziała, że nie sprzedadzą jej papierosów, a do Diego iść nie chciała. Dlatego więc, przeszukiwała cały pokój. Zaglądała w każdy kąt, przeszukiwała torebkę i kieszenie. Przesuwając dłonią po szafie, zrzuciła z niej pamiętnik jej mamy. Z uśmiechem spojrzała na przedmiot. Tak bardzo tęskniła za mamą. Podniosła pamiętnik z podłogi i spojrzała na stronę, na której się otworzył.

- Bo w życiu nie chodzi o to aby być kimś. Najważniejsze jest być sobą- przeczytała na głos.

Dziewczyna podeszła do lustra. Nie zobaczyła tam swojego odbicia. Violetta nigdy nie nosiła skórzanej kurtki, czarnej miniówki i bluzki z dużym dekoltem. Violetta się nie malowała tak mocno, jak osoba w lustrze. Violetta jest dla wszystkich miła i nie wywyższa się.

- To nie jestem ja- szepnęła. 

~.~

Leon postanowił zostawić Maxiego i Camilę samych. Ci stali w ciszy patrząc na siebie. Żadne z nich nie wiedziało co powiedzieć.

Mijały minuty, a oni wciąż nic nie zrobili. Nawet nie drgnęli.

W końcu Camila postanowiła się odezwać. Za proponowała, by chłopak o wszystkim zapomniał. On się zgodził i spytał, czy będą dalej ćwiczyć. Camila skinęła głową.

~.~

Ludmila siedziała na łóżku okryta kocem. Jej zawsze idealne włosy były teraz w ogromnym nieładzie. Błyszczące ubrania zamieniła na dres i stary podkoszulek. Słuchała piosenek o nieszczęśliwej miłości. Od niedawna było to jej ulubione zajęcie. Wiedziała, jak to jest cierpieć po stracie ukochanej osoby. Po jej policzkach, co pewien czas, spływały łzy. Wiedziała, że może namówić rodziców na przeprowadzkę do Włoch, ale Federico tego nie chciał. Wolał, by została w Buenos Aires. Mówił, że tu ma przyjaciół. Nie przewidział jednak tego, że bez niego znów będzie taka jak dawniej...

Przeszłość mnie boli i nie daje spokoju kiedy siedzę sama w zamkniętym pokoju, kiedy łzy cisną się same na zewnątrz ja umieram od środka, krwawiąc od wewnątrz. Bez cienia nadziei staram się wciąż to zmienić by uwolnić swe myśli i na nowo ze wszystkim znów uwierzyć w marzenia, które chcą przyszłość zmieniać z każdą chwilą być pewna, że dam radę przetrwać Mijają miesiące, a tkwi wciąż ten sam problem jak obudzić się z marzeń i zacząć żyć dalej jak przemówić do serca by przestało się lękać jak odgonić te chwile, które wciąż wbijają sztylet...*

Ludmila wyłączyła swoją Mp3 i wstała z łóżka. Postanowiła pójść na spacer. Gdy kiedyś wyszła z domu, to zakochała się w Federico. Nie wiedziała, czy znów tego chce, ale nie miała zamiaru użalać się dłużej nad sobą. W końcu jest wielką gwiazdą...

~.~

Camila i Maxi wciąż ćwiczyli. Jej dalej nie wychodziło, ale teraz on też sobie gorzej radził. Mylili kroki, obracali się w źle strony, zaczynali w złych momentach. Prawdę mówiąc, nic im nie wychodziło. W pewnym momencie wpadli na siebie. Ich twarze się stykały. Marzyli tylko o tym, by odległość między nimi stała się jeszcze mniejsza. On spojrzał w jej oczy. Chyba się zakochał...

- Camilo, zostaniesz moją dziewczyną?- spytał.
Dziewczyna się zaśmiała.

Tak.- 

Wychodząc z sali trzymali się za ręce. Zajęci sobą, nie zauważyli Natalii stojącej pod salą. Nie wiedzieli, że ona widziała wszystko...

~.~

Natalia usiadła pod ścianą. W oczach miała łzy, ale nie chciała płakać, nie przez niego. Tłumaczyła sobie, że on nie był dla niej, że to Camila jest mu przeznaczona. Wmawiała sobie, że spotka jeszcze tego jedynego, swojego księcia na białym koniu. Próbował
~.~

(uwaga, zmieniłam czas, gdyż pisałam a się oszukać, choć jeszcze wczoraj była ze sobą szczera.

to parę godzin później i tak wyszło xd)

Angie idzie ulicami Buenos Aires z Juliánem, w poszukiwaniu miejsca, gdzie mogłaby w spokoju pomyśleć. W domu zbyt wiele rzeczy przypominało jej o Pablo. Chce zapomnieć o mężczyźnie. Kocha, ale nie jest kochana. Nie ma co z sobą zrobić. Boi się. Nie wie, czego chce. Wie czego nie chce. Nie chce być sama. Myśli. Wdech, wydech. Kocha. Nie wie co robić. Coś nie wyszło. Wszystko jest źle. Za dużo myśli. Za mało robi. Wdech. Nie chce być smutna. Wydech. Wściekłość. Jest wściekła. Brakuje jej powietrza. Za wiele łez. Płacze? Od kiedy ona płacze? Nie zauważyła łez. Jedna myśl wchodzi jej na drugą. Nie może się skupić. Wdech. Pablo. Chce się uśmiechnąć. Wydech. Chce go odzyskać. Jackie. On kocha Jackie. Wdech. Nie ma szans. Zniszczyła sobie życie.

Angie usiadła na ławce. Za wiele myśli miała teraz w głowie. Chowa twarz w dłoniach i zaczyna płakać. Nie obchodzi jej, że ktoś może ją zobaczyć. Musi się wypłakać. Za długo udawała szczęśliwą.

~.~

Chciał zapomnieć, choć wiedział, że to niemożliwe. Pamięta już od dwóch miesięcy i wciąż nie może jej wymazać z pamięci.

Teraz w myślach przebijam się by wytrwać brakuję mi Twego dotyku i tego by Ciebie dotykać, zabijam się i nic dać nie mogę Ci, ta bitwa nie skończy się dopóki Ciebie nie odzyskam.**

Poczuł, że musi coś zrobić. Musi walczyć. Wie, że nie przestanie, póki jej nie odzyska. Przecież on zawsze musi mieć to, co chce...

~.~

Natalia otworzyła swój pamiętnik i zaczęła przeglądać stare wpisy. Większość z nich była o Maxim. Wtedy była szczęśliwa. On ją kochał. Nie był z Camilą. Tak bardzo chciała, by było jak dawniej. Ale czasu nie cofnie. Przez swoją głupotę straciła go i nigdy nie odzyska. Między stronami zeszytu znalazła kartkę. Tą samą, dzięki której zaczął się jej związek. Pojedyncze łzy kapały na narysowane serce i dwa imiona w nim. Dziewczyna nie chciała na to patrzeć. Szybkim ruchem przedarła kartkę na pół. Poczuła dziwne uczucie w sercu. Poczuła się tak, jakby właśnie wyrzuciła Maxiego ze swojego serca, a myślała, że chłopak sam wyszedł...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Jula i Fabisz Przeszłość

**Tłoku i Fabisz Byłaś wszystkim

Tak jak obiecałam, jest troszeczkę lepszy rozdział. Jak zauważyliście (chyba) jest nowy nagłówek :) Już pewnie byłby taki profesjonal, ale dziewczyna, u której go zamówiłam, odeszła z tamtego bloga. Rozumie ktoś? xd

Wiem. Naxi. Też ich kocham i chcę, by byli razem, ale wiem, że na blogu są osoby będące za Caxi. (Robie to dla was ;D ) Oczywiście Naxi się szybko nie pogodzi. Ja mam na WSZYSTKO plan. Na razie będzie Caxi :)