Rozdział 45 (ostatni)

Pablo jechał do hotelu myśląc o Angie. Nadal był wściekły na nią, za to, że zapomniała o ich ślubie, ale nie chciał, by ona się tym zadręczała. Za bardzo ją kochał.

Angie wróciła do mieszkania. Cieszyła się, że Pablo jej wybaczył, ale coś wciąż nie dawało jej spokoju. Nie wiedziała co. Po prostu coś ją niepokoiło w zachowaniu mężczyzny.

Kobieta zauważyła całujących się Jade i Germana. Nie mogła uwierzyć, że tak szybko znalazł pocieszenie, choć czy ona nie robiła tego samego? Odeszła od Germana i ponownie chce być z Pablo.

~.~

Violetta przysłuchiwała się, jak Leon i Andres rozmawiają. Ich konwersacja ją nudziła, więc po cichu wyszła z pokoju. Na korytarzu zobaczyła Francescę. Violetta przewróciła oczami i przeszła obok dziewczyny, ale ta ją zatrzymała.

- Violetto, czekaj, musimy porozmawiać.

- Co?- fuknęła.

Włoszka policzyła w myślach do dziesięciu. Wiedziała, że ta rozmowa nie będzie łatwa, ale chciała, by Naty i Maxi się pogodzili.

- Chciałabym się z tobą pogodzić. Widzę, że coś ci nie pasuje, ale nie mam pojęcia co.

Violetta uśmiechnęła się kpiąco.

- Wiesz co mi nie pasuje? Twoja obrzydliwa gęba! Jak trol jakiś wyglądasz!

Violetta poszła do swojego pokoju, a Francesca stała w miejscu zszokowana. Nie sądziła, że jej przyjaciółka się tak drastycznie zmieni.

~.~

Dziewczyna idąc z Leonem na peron myślała o Diego. Nie widzieli się kilkanaście godzin, ale dla niej to była wieczność. Tęskniła za jego widokiem, zapachem, słodkimi słówkami... Kochała go bezgranicznie.

Chłopak zatrzymał się, co sprowadziło dziewczynę na ziemię. Znów zaczęła myśleć o Leonie i tym, jak go rani. Ona westchnęła cicho, a on złapał ją za ręce.

- Będę za tobą tęsknił- powiedział patrząc jej prosto w oczy.

- Yhy... Ja też.

Dziewczyna uciekała wzrokiem od chłopaka. Za jego plecami zauważyła Diego. Uśmiechnęła się do niego blado.

- Kocham cię- powiedział Leon łapiąc jej podbródek.

Ona chcąc, nie chcąc musiała spojrzeć mu w oczy.

- Też cię kocham Diego.

Dziewczyna dopiero po chwili zorientowała się, co właśnie powiedziała.

- Czekaj kto?

~.~

Francesca weszła do pokoju, gdzie Natalia grała na gitarze. Dziewczyna od razu zauważyła wściekłość na twarzy włoszki.

- Rozmawiałam z Violettą!

- Po twojej minie wnioskuje, że się nie pogodziłyście.

Francesca usiadła na łóżku obok przyjaciółki i wzięła głęboki wdech.

- Twoja kolej. Porozmawiaj z Maxim.

Natalia przygryzła delikatnie wargę. Nie chciała z nim rozmawiać.

Parę minut później dziewczyna stała przed drzwiami pokoju byłego chłopaka. Jej serce uderzało miliard razy na sekundę. W końcu udało jej się zapukać do drzwi. Otworzył jej Maxi. Chłopak spojrzał na nią zaskoczony. Delikatny uśmiech pojawił się na jego twarzy.

- Musimy porozmawiać. O nas- powiedziała dziewczyna patrząc w ziemię.

Usiedli naprzeciwko siebie. Żadne z nich nie miało odwagi spojrzeć drugiemu w oczy.

W pewnym momencie Natalia poczuła, że trzeba to skończyć, że musi mu wszystko wyjaśnić.

- Posłuchaj- powiedzieli równocześnie.

Uśmiechnęli się obydwoje.

- Ty pierwsza- powiedział Maxi, myśląc, że chce ona tego co on.

Dziewczyna spojrzała na chłopaka.

- Chciałabym, by było tak jak kiedyś.

- Ja też- powiedział chłopak wstając.

Dziewczyna stanęła naprzeciwko chłopaka. On już się zbliżał, by ją pocałować, ale ona tego chyba nie zauważyła. Gdyby spostrzegła zamiary chłopaka, na pewno, nie powiedziałaby tego jednego słowa. Słowa, które zaskoczyły chłopaka. Niestety, nie było to pozytywne zaskoczenie.

- Tak, przyjaźń- odpowiedział.

Dziewczyna nie zdawała sobie sprawy z tego, co on chciał jej powiedzieć, ale było już za późno, zostali przyjaciółmi...

~.~

Marco złapał Francescę za rękę. Ta uśmiechnęła się i wtuliła w chłopaka. Tak bardzo chciała spędzić z nim trochę czasu. Chłopak spojrzał na nią swoimi pięknymi oczami. Ona zbliżyła swoją twarz do jego, marząc o namiętnym pocałunku. Chłopak odgadł jej myśli i złączył ich usta. Ich języki idealnie współgrały. Z każdą sekundą pocałunek stawał się coraz bardziej namiętny. Nie obchodziło ich, że ktoś może ich zobaczyć. Liczyli się tylko oni.

~.~

- Dlaczego powiedziałaś Diego?!

Violetta spojrzała przerażona na chłopaka. Jej kłamstwo właśnie się skończyło. Wprawdzie mogła szybko wymyślić coś innego, ale nie chciała. Pragnęła, by Leon poznał prawdę.

- Ja już od pewnego czasu cię nie kocham. Jestem z Diego. Nie chciałam się z tobą rozstawać, gdyż wiedziałam, że to cię zaboli. Chcę ci tylko powiedzieć, że nigdy o tobie nie zapomnę. Zawsze będę pamiętać o wszystkich szczęśliwych chwilach z tobą. Ja cię na prawdę kochałam. Kiedyś chciałam spędzać z tobą każdą sekundę. Byłeś najważniejszą osobą w moim życiu, ale teraz powinieneś być z kimś innym. Z kimś, kto na ciebie zasługuje bardziej niż ja. Zawsze będę cię kochać, ale tylko jak przyjaciela.

Dziewczyna puściła dłonie chłopaka. Wzięła walizki i podeszła do Diego. Spojrzała jeszcze raz na Leona i wraz ze swoim chłopakiem weszła do pociągu.

**************

Ten ostatni rozdział nie wyszedł, tak jak bym chciała, ale cóż... Mam nadzieję, że komukolwiek się spodobał, a jak nie to trudno :)

To nie jest tak, że z Violetty robię jakiegoś potwora. Po części tak jest, ale nie będzie już tak zawsze. Chyba... Tak samo sprawa Leonetty i Dieletty. Wszystko się może zdarzyć. Za chwilę znów mogę być za Leonettą. Cały czas coś zmieniam, ale tak już mam:)

Ważna sprawa do WSZYSTKICH:

Chciałabym prosić, aby KAŻDY, kto czyta mojego bloga niech skomentuje ten rozdział. Wystarczy kropka, przecinek, wykrzyknik, lub co chcecie :D chciałabym zobaczyć ile osób czyta tego bloga, bo niektórzy pewnie nie komentowali żadnego posta, a chciałabym wiedzieć, że czytają;) nom :p tyle w tej sprawie.

Następny, pierwszy rozdział trzeciego sezonu dodam za TYDZIEŃ! Musi być jakaś przerwa pomiędzy sezonami :)

Dziękuje wszystkim, którzy czytają mojego bloga;* kocham was, za te wszystkie wyświetlania, komentarze i obserwowanie mojego bloga;* Nie sądziłam, że będzie tego aż tyle.

W ciągu tego tygodnia będę zaglądać na bloga, więc śmiało możecie pytać postacie ;D

Podczas tego tygodnia zapraszam na mojego bloga z one shotami Linkuś ;)

Trochę chaotycznie wyszło, ale mam nadzieję, że to nie jest jakiś większy problem. Ogólnie piszę jak jakaś powalona, ale śpiąca jestem xd Jeszcze raz wszystkim dziękuję, kocham was <3