Rozdział 32

Ludmila

Po pewnym czasie Federico zaprowadził mnie do stacji metra.
- To jest to magiczne miejsce?
Fede spojrzał na mnie z zabawną miną, na co parsknęłam śmiechem.
Wsiedliśmy do zatłoczonego pociągu. Głównie były to osoby w wieku 13-16 lat. Pewnie znów turyści...
Federico pociągnął mnie za rękę w kierunku wolnego miejsca obok starszych pań, które rozmawiały o niewychowanej młodzieży spoza miasta.
Gdy udało nam się dostać do wolnego miejsca, było już ono zajęte (genialne zdanie, wiem :-) ). Metro ruszyło, więc stanęliśmy z boku.
Federico przez cały czas się uśmiechał, zresztą ja tak samo. Gdy na niego patrzę, to nie potrafię być smutna.
Na następnej stacji pociąg gwałtownie zahamował, przez co wpadłam w ramiona Federico.
Spojrzałam w jego piękne oczy, a on przybliżył swoją twarz do mojej.
Już mieliśmy się pocałować, lecz sobie o czymś przypomniałam, a mianowicie o kimś. Tomas. Nadal z nim jestem, choć go nie kocham.
Odsunęłam się lekko od Federico, a on zrobił zdziwioną minę.
- Przepraszam, ale jestem jeszcze z Tomasem.
Federico zrobił smutne oczy, ale się uśmiechnął.

Maxi

Wybrałem się z Natą do wesołego miasteczka. Właśnie siedzimy na kole młyńskim, by trochę odpocząć.
Złapałem Natalię w talii, a ona się lekko do mnie przysunęła.
Po chwili nasze usta złączyły się w namiętnym pocałunku.
Nagle koło młyńskie się zatrzymało.
- Co się dzieje? Czemu stoimy?- zaczęła panikować Nataliia.
- Nie wiem, ale napewno zaraz ruszymy- spróbowałem uspokoić swoją dziewczynę.

Federico

Wyszliśmy z Lud z metra trzymając się za ręce. Przeszliśmy obok mężczyzny grającego na skrzypcach. Nie grał jakoś za specjalnie, ale i tak Ludmila wrzuciła mu 10 peso.
Po paru minutach drogi doszliśmy do małego jeziorka. Wynająłem łódkę i wsiedliśmy do niej.
Niebo było już praktycznie czarne.
Ludmila zapatrzyła się w wodę. Spojrzałem na zegarek. 22, więc to już za chwilę.
Na niebie zobaczyłem pierwsze światło. Ludmila chyba też je ujrzała.
Na niebie pojawiły się już pierwsze lampiony szczęścia.
- Dziś jest noc lampionów- powiedziałem, a Ludmila się lekko uśmiechnęła.
Spojrzeliśmy sobie w oczy, a po chwili dziewczyna przeniosła wzrok na niebo.
Gdy Lud znów na mnie spojrzała trzymałem w dłoniach lampion. Ludmila uśmiechnęła się, a w jej oczach zobaczyłem błysk.
Razem złapaliśmy lampion.
- Raz, dwa, trzy- powiedzieliśmy równocześnie i puściliśmy lampion w górę.
Później Ludmila oparła się o mnie i razem obserwowaliśmy lot naszego lampionu.
Objąłem ją ramieniem, a ona się na mnie spojrzała.
- Kocham cię.
Powiedziała "kocham cię"? Może coś innego? Wącham cię? Możliwe, ale dlaczego miałaby mnie wąchać?

Maxi

Jest już po 22, a oni jeszcze nie naprawili tej kolejki! Natalia zdążyła już rzucić dwoma butami w kogoś z obsługi, by się pospieszyli. Najlepsze jest to, że nad nami siedzi Marco i Francesca, która też już wyrzuciła swoje buty. Czy tak robią wszystkie dziewczyny?
Gdy zobaczyłem, że Naty chce zeskoczyć na ziemie, złapałem ją za rękę.
- Naty siadaj. Jesteśmy około dziesięć metrów nad ziemią.
Natalia patrzyła na mnie i powoli kiwała głową.
- Czemu to tak długo trwa?
Przyciągnąłem Naty na swoje kolana i powiedziałem, że zaraz ruszymy. Dziewczyna pocałowała mnie w policzek.
W tym momencie kolejka zjechała na dół.

Violetta

- Wygrałam, wygrałam, aha, wygrałam! Jestem nalepsza!- śpiewałam i tańczyłam po pokoju, a Leon dziwnie na mnie patrzył.
- Viola, ogar- powiedział pociągając mnie na łóżku.
- A pamiętasz jaką miałam dostać nagrodę?- spytałam chowając monopoly do pudełka.
Leon przysunął się do mnie i złożył na moich ustach słodki pocałunek.
Uśmiechnęłam się i przeczesałam dłonią jego włosy.
- Kocham cię, wiesz?- spytał.

Angie

Położyłam się do łóżka w słodkiej ciążowej koszulce, którą dostałam od Pablo.
Obok leżał już mój narzeczony.
Wtuliłam się w niego i zamknęłam oczy. Po chwili poczułam jak ktoś składa pocałunki na moim ciele. Otworzyłam lekko oczy, a uśmiech pojawił się na mojej twarzy.
- Myślałam, że śpisz.
Kolejny pocałunek na mojej szyi.
- Czekałem na ciebie.
Pablo pocałował mnie w brodę.
- A co chciałeś?
Nasze usta złączyły się w namiętnym pocałunku, a co było dalej zostawię dla siebie...

Następnego dnia

Ludmila

Idąc do Studio zobaczyłam Tomasa. Przypomniałam sobie o wczorajszym wieczorze z Federico.
Przygryzłam wargę i pobiegłam do, za chwilę, byłego chłopaka.
- Tomas- zawołałam.
Hiszpan się odwrócił.
Po krótkiej rozmowie, w czasie której dobierałam słowa zdobyłam się na odwagę.
- To koniec- wspaniale dobrałam słowa...
- Co, ale czego koniec?
- Nas- mogłam się trzymać tego, co przed chwilą wymyśliłam...
- Fajnie- Tomas wzruszył ramionami i szedł dalej do szkoły.
Zatrzymałam się, a szczęka mi opadła.
- Cc, co?
- Byłem z tobą, tylko po to, by Violetta była zazdrosna. Nie wyszło, ale i tak przestała mi się ona już podobać.
Szybko wyminęłam chłopaka i pobiegłam w stronę Studio.
Jak on mógł mnie tak wykorzystać?

*****************
Jestem meega wkurzona, bo pisałam ten rozdział dwa razy, gdyż mój cegłofon go nie zapisał:/
Leonetta słabo mi wyszła, ale to dlatego, że wolę Dielettę.
To z Pangie było dziwne, wiem, ale mam mały plan na dalsze rozdziały z nimi, więc będzie lepiej.
Na drugiego bloga już zaczęłam pisać one shota, a dodam was dziewczyny, gdy mój tata ogarnie komputer, bo są jakieś problemy. Przepraszam, że tak długo;*
10 kom (1 na os.) nowy rozdział
Jakieś pomysły??
Edit: Ludmi Verdas, jeżeli nadal chcesz pisać ze mną one shoty na tym blogu, to potrzebny mi jest twój email :)